Lan biz okurken korktuk herif bir şey yokmuş gibi yazmıştı Mete soluk alıp vermeden okumuştu.

Kalktık yerlerimizden yemek yemek için. Mete dışarıdan bir şeyler söyledi bizde o vakite kadar zaten paso sigara ve düşünce aleminde tıkalı kalmıştık.

Yemekler geldi karnımız güzelce bir doydu saat gece 12 yi geçmişti. Yaşam korkusu işte beyler Teoyu bile unutturmuş değersiz hayatlarımız için çırpınıken kendimizi buluvermiştik.

Mete tekrar geçti defterin başına açtı 171. sayfayı amık başlıyorduk yine.

"Hoca geçti karşıma oturdu hala boğazını tutuyordu. Çocuğun elinin izi öyle bir geçmişti ki sanki boynunda hep o izle yaşayacaktı. Ben mahcubum ve bir o kadarda korkuluydum hoca boğazından gelen hafif hırıltılı bir sesle

-Oğlum ben bunun gibi bir ifritle baş edemen
-Yapmayın hocam beni kovmayın kime gittiysem ya kovdu ya bilmiyor gibi yaptı hocam bana ne olur bir yol gösterin ne olur..

Hafif hafif öksürdü.
-Oğlum ben sana yardım edemem ama
-Aması ne hocam
-Birini biliyorum belki bir yardımı olur ama bu adam
-Hocam ne çok ama var
-Evladım bu adam Müslüman değil
-Nasıl yani hocam
-Bu adam başka bir dine inanıyor ama kuvvetlidir bu konularda.
-Tamam hocam nerededir bu adam neyin nesidir.
-Adı Daniel. Eskişehir de

kalemini çıkardı kağıda bir şeyler yazıp bana verdi adresini yazmış meğer
-Bu adrese git bu adam sana yardımcı olacak.

Hocaya 250 lira verdim cebim de başka para yoktu otostop çeke çeke eve kadar geldim Meteyle de anlaşıp evi Eskişehire taşıyacaktık yarın."