Hastaneden çıkıp eve gidene kadar yol boyu Sinem dizimde uyudu. Saçıyla oynamak beni şaşırtıcı derecede rahatlatıyordu. Benim için çok fazla kendini harcıyordu ve ne yapıp edip bu kızı kaybetmemek zorundaydım. Çok seviyordum çok bağlanmıştım. Hayatıma girip tüm hayatımı değiştirmeyi başarmıştı. Eve geldiğimiz zaman artık aileden biri gibiydi. Bizde yatıp kalkmasına izin veriyordu annesi. Bize güveniyordu aileme güveniyordu. Ne kadar teşekkür etsem azdı annesine. Çok fazla anlayış göstermişti bize. Bu da ilişkimizde daha fazla yakınlaşmamızı sağlamıştı. Ama çoğu zaman sınırı bilmiştik. Aradan birkaç hafta geçtikten sonra dikişlerimi aldırmak için tekrar Adana'ya gitmiştik. Bu sefer Sinem'in gelmesini ben istememiştim. Yeteri kadar yorulmuştu benim için zaten. Son gün önceden tekrar buluşmuştuk. Çok ısrar etti gelmek için ama yine de kararlıydım gelmeyecekti. Dikişleri aldırırken çok fazla korkmuştum. Sürekli bir ağrıyacak korkusu vardı içimde. O an keşke Sinem yanımda olsaydı demiştim. Ama adam o kadar ustaca yapmıştı ki işini dikişler bittiğinde anlamamıştım bile. Doktor tekrardan kontrol yaptıktan sonra evin yolunu tutmuştuk. Şimdilik herhangi bir sorun yoktu.