Ben artık yorulmuş ve bıkmıştım. Yerde durak yatak bazasının üzerine bağdaş kurup oturdum. Beyaz gömleğimin cebinden kırmızı Winstonumu çıkarıp bir dal yaktım. Derin derin nefesler alıyordum elimdeki zehirden. Gözlerim bir noktaya kilitlenmiş 3 yıl önce yaptıklarımızı düşünüyordum. Aklım Teoyla geçirdiğim onca senede süzülüp duruyordu. Metenin karıştırdığı raflar ve resimler umurumda bile değildi. Sadece geçmişi düşünüyordum. O geceyi hep hazineyi gömdüğümüz o geceyi düşünüyordum.

Bir yanım keşke o çukura beni gömselerdi diyor bir yanım kurtuldun diyordu. Nah kurtulmuştuk amık bu bir lanetti senelerce sürecek bir lanet arada unutturuyordu işte sonra normalleştiğin bir anda tekrar başlayıveriyordu işte. Ne kadar da taktan bir hayattı bu be param var, iyi bir okulum var ama yeter mi bunlar tabi yetmez amık. Bu ikisini alana yanında bir de ölü bir anne delirmiş bir baba ve satanist bir dede hediye.

Amık dedem ölmüş ardında hayatım boyunca belki kazanamayacağım kadar para bırakmıştı tabi laneti ekgib olur mu aq? Tabi olmaz Yesus isimli bir ifriti başıma musallat etmişti. Tamam amık her şeye tamamda bitti dediğimiz bu zamanlar da neden tekrardan başlamıştı bu gibiklik.

Mete bir an odaklandığım noktada kahverengi vir defter sallamaya başladı. Buldum amık buldum diyordu. Bilmiyordum amık Metenin bu hayatta yaşaması için önemli olan neydi amık dünyayı daha iyi bir hale getirecek bir bilim insanı değildi ya da ne bileyim eline bakan 3 çocuk babası biri de değildi. Neden bu kadar hayatına önem veriyordu acaba. Yok olup gitse ne beni ne de onu arayacak kimse yoktu büyük ihtimal yokluğumuzun anlaşılması seneleri alırdı.

Metenin gülüş sesi ve odaklandığım yerde hareket eden gibik madde beni daldığım dünyadan uyandırdı.