Leia başını eğmişti ve bize bakamıyordu bile. Ümit zaten o hareketimi gördükten sonra direk koşmuştu kapıya.
-Merhaba, arkadaşınızı alkol almaya kalkışırken yakaladık. Daha yaşı 16 olduğundan ve ebeveynleri burada olmadıklarından evinizi tarif etti. Bir daha olmamak koşulu ile bir uyarı ile size bırakıyoruz.
+Teşekkürler bayım, onun adına da sizden özür diliyoruz.
Deyip kapıyı kapattım ve bağırmaya başladım:
+Sen ne yaptığını sanıyorsun? Zaten küçüksün ve bu yaşında alkol içmeye mi başladın? Seni bize emanet ettiler. Buradan ayrılmak istiyorsan söyle, annenlerle konuşup kaydını türkiyedeki okula adırırlar. Bunu mu istiyorsun ha??
Devam edecekken ağladığını gördüm ve hemen Ümit'e su getirmesini söyledim ve içeri oturttum onu.
+Neden ayrıldın yanımdan? Neden böyle hareketler yapıyorsun? Biz sana ne yaptık bu tepkini haketmek için? Görevimiz sana abilik yap-..
-Ne abiliği ya? Ben sana o kadar söyledim senden hoşlandığımı sen hala burda mısın? Sen ne kadar düşüncesiz, aşağılık bir bir insansın ha?
Deyip odasına kapandı.
Hemen arkasından gittim Ümit de takip etmek istedi ama ben gelmemesini söyledim ve girdim odasına. Ağlıyordu. Beyler o anda neden her şeyin Montreal'de olması gerektiğini düşündüm. Leia ile 3 senedir çok iyi arkadaştık. Aramızda asla öyle bir şey olmamıştı ama şimdi? Ağlıyordu. Bu şoku anıyor musunuz? Herneyse, hikayeye devam ediyorum. Yanına oturup konuştum:
+Leia, böyle şeyler ne söyle ne de yap. Biz seninle çok iyi arkadaşız (ağzını açtı ama elimi ağzına zütürüp susmasını sağladım) ve öyle de kalmalıyız. Ayrıca sen benden 2 yaş daha küçüksün, lisede bu iyi bir şekilde gözükmez. Bana istediğin kadar kız ama aramızda bir şey olamaz. sınıfta michael gibi çok iyi çocuklar da var. Eğer istersen onunla seni tanıştırabilirim.
-Rammman, birisine aşık olmak ne demek sen de iyi biliyorsun. Ben sana aşığım. Hep de böyle kalacak. etrafımdakiler umurumda değil. Sadece seni sevidğimi bil ve bir daha bana böyle şeyler söyleme. Ben seni ne bir abi ne de bir arkadaş gibi görüyorum. Şimdi, odamdan çıkar mısın?
O gece yatağımda dönüp durdum. Leia'nın alışacağını düşünüyordum. Bu nedenle çok üstünde durmama kanaatine vardım ve uykuya daldım. Sabah 5.30 da alarmın çalışı ile uyandım ve saat 6 daa okula gitmeye hazırdım. Her gün böyle geçiyordu. 5.30 kalkış 6 kahvaltı 7 çıkış. Okulda Leia'nın yanında oturuyordum zaten ama bunun değişip değişmeyeceğini bilmiyordum o sabah. Leia ise sabahtan beri çok iyi davranıyordu bana. Akşam o kadar kötü davranan bir işimdi nasıl bu kadar neşeli ve iyi davranabilirdi ki? Hatta, o sabah derslerde benim yanıma oturmuştu ve konuşabileceği zaman konuşmuştu. Çok garip geliyordu bu davranışları. Öğle arasında Ümit ile yemek yadikten sonra okula tekrar girdiğimizde, Leia derste yanıma oturmadı ve kalan tüm gün boyunca bak pis pis baktı. Her ders çıkışında ne olduğunu sormama rağmen, her seferinde ise bana bir şey olmadığını söyleyip uzaklaşıyordu. Ben de bunları gördükçe daha da bir şaşırıp sonraki derse koşturuyordum. Son dersin sonunda Catyln yanıma oturduğunda Leia'nın bakışlarını üzerimde hisettim.
-Ramman okul çıkışı buluşalım mı?
+Neden ki?
-Hani şu evde konuşamadığımız konu var ya..
+Ha.. Tabiiki çok sevinirim.
-Rammman(gözümün dibinde el sallayıp çenemi yukarıya kaldırdıktan sonra), burdayım ben.
+(bin gülüşü ile) Ha evet özür dilerim sadece çok güzel giyindiğini söyleyecektim.
-Öyle mi? Bu iltifatlarını okuldan sonrası için kullanırsın canım.