Bir gün özlüyor insan işte beyler.O ürkek haliyle sağa sola bakan gözlerini, ona baktığında eli ayağına dolaşını, gereksiz yere utanıp o halinin tatlılığını özlüyor lan insan. Evine bırakıp kendi evine dönerken arayıp bitmek bilmeyen konuşmasını özlüyor insan. Onunla geçirdiğin saniye gibi geçen saatleri özlüyor insan.Ama sonu aynı beyler. Değişen tek şey zaman, zamanla değişen insanlar. Sonrasında unutma evresi başlıyor.Onu hatırlatan herşeyi yakıp küle çevirmek, çevrendeki insanlardan kopmak veya unutmak için onları kullanmaya çalışmak.En zoru da budur beyler. Unutmak için başkalarıyla zaman geçirmek. Sırf onu unutmak adına hırsınızın kalbinize hükmen galip gelip sevip saymadığınız insanlarla muhattap olmak. Zordur beyler. Hatırlayınca kötü olursunuz. Sabah geçer belki ama aklınızın bir yerinde konumlanmıştır bir kere.