geldim.

kimseler yok.. fakat ben varım ben ve de hatıralarım.. sanırım yeterlidir...

yine bir haziran sabahı bigibletimi garajdan çıkartırken gördüm Leyla'yı. Villasının havuzunda keyif yapıyordu.. Yüzü bana dönüktü ve gülümsedi.. Fakat güneş gözlüğü engel oluyordu gözlerimizin kavuşmasına.. emin olamadım.. döndüm kafamı gittim..

bir yandan da olm manyaksın sen o kız kim sen kimsin.. tamirci vs para babası klişesi yaşanmayacaktı.. olmayacaktı bu.. ki zaten benim ne gücüm yeterdi buna ne de boyum posum..

insanlar herkesten önce kendi kaderiyle savaşır. neden savaşır ? bazı şeyleri değiştirmek için.. peki kazanan var mıdır ? çok zor..

o hafta öyle geçti işte.. zaman zaman odamın penceresinden onların havuzu dikizledim şimdi yalan olmasın, o zamanlar genciz kan farklı dönüyor vücutta, insan birşeyler için malzeme arıyor..

günlerden bir gün hamza mesaj attı. kardes hangara gel diye. gittim apar topar.. bi baktım ceyhun çekmiş bizim hamzayı fırçalıyor...

gittim hemen işin aslını astarını öğrendim.. bizim sayko hamza bu gebeşin teknelerinden birini kayaya vurdurmuş. ufak çaplı bir açılma olmuş kıç kısmında.

dedim gebeşe sen rahat ol bir gecede eskisinden daha iyi hale getiririz tekneni..

aradım bizim hamit ustayı, dedim abi bu iş biraz bizi aşar böyle böyle gel yardım et.. geldi yardım etti sağolsun, hakkını vermek lazım iyi de iş çıkarttı.

ertesi gün geri geldi hangara ceyhun.. tekneye şöyle bi baktı ardından anlamış olacak ki yüzünde gevrek gevrek bi gülümseme belirdi..

ardından " kendime ait özel bir kayıkhane açıyorum, elemana ihtiyacım olacak, eğer düşünürseniz görüşmek üzere bu kartımı alın sekreterimden randevu alın" dedi.. ulan gavat yanımızdasın işte dökül teker teker ne uğraştırıyon demedik tabi.. paşa paşa aldık kartı ve işimize geri döndük..