- Şimdi anlatın bakalım, ne oldu?
Kız derin bir nefes almış ve hala daha gerçek mi yoksa korkunç bir kabus
mu olduğunu anlayamadığı olayları anlatmaya başlamıştı.
- Akşam işten çıktıktan sonra eve geldim. Ev arkadaşım Zeynep benden
daha erken gelmiş ve akşam yemeği hazırlamış. Sevgilisi Ahmet’i de
çağırmış yemeğe, hep beraber oturduk yemeğimizi yedik daha sonra
Ahmet bir film getirmişti onu seyrettik. Ben hem filmi pek
beğenmediğimden hem de ikisinin yanında sıkıldığımdan yarın erkenden
dersim olduğunu söyleyerek odama çekildim. Kulaklığımı takarak müzik
dinlemeye ve kitabımı okumaya başladım bir süre sonra uyumuşum. Daha
sonra su içmek için kalktım ve mutfağa gittim. Bu sırada Zeynep’in oda
kapısının hafif aralık olduğunu gördüm. içerden değişik sesler geliyordu. Bu
sırada aklıma Ahmet’in de burada olduğu gelmişti, onlara duyurmadan
hızla odama dönüyordum ki içerden gelen seslerin garipliği beni durdurdu.
içerden homurtular ve çok garip sesler geliyordu. Merakıma yenik düşüp
odanın kapısına yanaştığımda gördüğüm…Kız olayları anlatırken sanki tekrar yaşamış ve o an duyduğu korku tekrar gözlerine
gelip yerleşmişti. Selim kızdaki değişikliği fark edince ona yalnız olmadığını
hissettirmek için hafifçe sırtını sıvazlamıştı. Bu arada Selim de biraz olsun
sakinleşmişti. Normalde çok soğukkanlı biri olmasına rağmen bu yaşananlar
karşısında kimsenin ilk andan itibaren soğukkanlılığını korumasına imkan yoktu.
Selim çok kısa bir süre önce iki arkadaşını kaybetmiş olmasına rağmen vaktin yas
tutma ve dağılma vakti olmadığını çok iyi biliyor ve bu kıyameti andıran durumdan
kurtulmak için son derece sakin kalması gerektiğini biliyordu. Şu andan itibaren
herkes kendisini düşünecekti. Selim doğası gereği hep karşısındakileri düşünmüş
hatta bu sebeple Tıp okumuştu ama böylesine bir ortamda duygusallığa yer
olmadığını ve tek kurtuluş şansının her olaya duygusallıktan arındırılmış bir
mantıkla yaklaşması olacağını biliyordu.