Televizyonda “Evden çıkmayın” denmişti ama Selim hem ailesini bulmak
hem de daha güvenli bir yere ulaşmak istiyordu. Ayrıca bir de yemek
sorunu vardı ki kendi mutfağının halini düşününce burada iki günden fazla
dayanamayacağını kestirmek güç değildi. Bu arada sokaklardaki bağırış
çağırışlar artmıştı, Selim kafasını dışarı uzattığında ortalıkta koşuşan
insanları görebiliyordu. Bu hengamenin ortasında ise sokağın karanlık
kalan köşesinde iki tane zombi yerde yatan birini yiyorlardı, vücudundan
büyük parçalar kopan adam önce var gücüyle bağırmış fakat daha sonra
acıdan bayılmıştı. Selim’in midesi bu görüntüyü daha fazla kaldıramamış
ve kendini banyoya zor atmıştı. Banyoda hem içkiden hem de
gördüklerinden dolayı allak bullak olmuş midesini biraz kusarak
rahatlattıktan sonra elini yüzünü buz gibi suyla yıkamış ve biraz
ferahlamıştı. Tam bu sırada evin eski ahşap kapısı kırılacakmış gibi
vurulmaya başlamıştı. Selim korkudan ne yapacağını şaşırmış ve ağır
adımlarla kapıya doğru ilerlemeye başlamıştı. Kapıya yaklaştığında kapının
ardındaki kişinin “ Yardım edin, ne olur açın kapıyı” dediğini duyunca hızla
kapıyı açmıştı. Kapıda karşı dairesinde oturan kızlardan biri duruyordu.
Kızlar daha yeni apartmana taşındıkları için Selim onları tanımıyordu ama
apartman görevlisinin söylediğine göre hem okuyup hem çalışan sessiz
sakin kızlardı. Kız Selim’in dairesine hızla girip kapıyı hemen kapatmıştı.
Kızın gözleri ağlamaktan dolayı kan çanağına dönmüş ve korkudan olsa
gerek rengi kaçan teninde gözleri daha da dikkat çeker hale gelmişti.
- Sakin olun gelin şöyle oturun, size bir su getireyim.
Selim mutfağa gittiğinde kendisinin de soğuk bir suya ihtiyacı olduğunu
anlamış ve önce kendisi büyük bir bardak suyu içtikten sonra kalan son
temiz bardağa da misafiri için su doldurup tekrar salona dönmüştü.
- Şu suyu için lütfen.
Kız titreyen elleriyle bardağı almış ve suyu büyük bir iştahla içmişti. Selim
kızın biraz sakinleşmesini bekledikten sonra konuşmaya başlamıştı.
Kızlar daha yeni apartmana taşındıkları için Selim onları tanımıyordu ama
apartman görevlisinin söylediğine göre hem okuyup hem çalışan sessiz
sakin kızlardı. Kız Selim’in dairesine hızla girip kapıyı hemen kapatmıştı.
Kızın gözleri ağlamaktan dolayı kan çanağına dönmüş ve korkudan olsa
gerek rengi kaçan teninde gözleri daha da dikkat çeker hale gelmişti.
- Sakin olun gelin şöyle oturun, size bir su getireyim.
Selim mutfağa gittiğinde kendisinin de soğuk bir suya ihtiyacı olduğunu
anlamış ve önce kendisi büyük bir bardak suyu içtikten sonra kalan son
temiz bardağa da misafiri için su doldurup tekrar salona dönmüştü.
- Şu suyu için lütfen.
Kız titreyen elleriyle bardağı almış ve suyu büyük bir iştahla içmişti. Selim
kızın biraz sakinleşmesini bekledikten sonra konuşmaya başlamıştı.