Bir süre gözlerini kapatıp oturduktan sonra sonra kalp atışları yavaşlamış, nefes alış
verişi düzelmişti. Bazen çok gerçekçi kabuslar görürsünüz ve uyanıp da gerçeğe
döndüğünüz de bir mutluluk kaplar ya içinizi, işte Selim bu yaşadıklarının bir kabus
olması için bildiği bütün duaları ediyordu. Ama ne yazık ki yaşananlar gerçekti ve
kaybedecek vakit de yoktu. Kafasını toparlamaya başladığında aklına hemen
Anadolu yakasında oturan ailesi gelmişti. Acaba onların da başlarına bir şey gelmiş
olabilir miydi? Hemen telefonu eline alıp annesinin numarasını buldu. Fakat tam
arama tuşuna basacakken önce bir televizyona bakmaya karar verdi. Uzaktan
kumandayı kısa bir arayıştan sonra bulmuş ve televizyonu açarak kanallar arasında
gezinmeye başlamıştı. Hiçbir kanalda yayın yoktu. Durumun düşündüğünden daha
da kötü olduğunu anlayan Selim en sonunda kendisine kanal listesinin epeygerilerinde yer bulabilmiş olan TRT1’de yayın olduğunu görmüştü. Altta acil durum
yayını yazıyor ve haber spikerlerinden biri önündeki metne bakarak bilgiler
veriyordu.