O haftada öyle geçti. Kimyayı okulda dinlemediğim için her Cuma Sinemlerin evine gidiyordum. Sinem orada bana anlatıyordu konuları. Annesininde haberi vardı bundan o yüzden bir sıkıntı yoktu. Bir gün dayanamayıp sordum. Sinem babanı hiç görmedim tanışmadık onla dedim. Keşke sormasaydım amk. Kızın gülen yüzü birden bire asıldı. Anladım ki babasıyla iyi birşeyler yoktu. Sinem özür dilerim anlatmak zorunda değilsin dedim. Boşver anlatayım iyi olur dedi. Meğersem babası tam bir huur çocuğuymuş. Annesine çok çektirmiş. Geceleri içip içip gelirmiş. Gereksiz yere bağırıp çağırıp etrafı kırıp dökermiş. Şimdi daha iyi anlıyordum beyler. Herkesin sorunu var ama bunu dışarıya vurup insanları kendinden uzaklaştırmıyorlar demişti Sinem. Şimdi daha mantıklı geliyordu sözleri. Sinem bunları anlattıkça erkekliğimden utandım beyler yalak yok. Nasıl böyle bir insan oluyordu. Gerçi sadece Sinem değil dışardaki bir çok insanın başında var böyle orul orul huur evlatları. Sinem bunları anlatınca istemsizce vay huur çocuğu dedim. Sonra pardon öyle demek istememiştim dedim. Boşver zaten içimdekiler bundan pek farklı değil dedi. Neyseki uzun zamandır musallat olmuyormuş bu adam. Adam demeye bile dilim varmıyordu ama lafın gelişi işte.