hanefi avci halicte yasiyan simonlar kitabi burada

1 . bölüm: devlet

yukarıdaki çerçeve ile sınırlı konularda yaşadıklarımı kısaca anlatıp
vardığım neticeleri özetleyeceğim.
simon
inançları ve idealleri uğruna çalışan, bu uğurda fedakârlık
gösteren, her şeylerini bırakıp illegal örgüt mensubu olan insanlara
eskiden beri aşırı saygı duyardım. bu insanlara karşı mücadele
veriyor, ama aynı zamanda onların çok idealist olduklarını, bir inanç
uğruna çalışmalarının, fedakârlıklarının çok değerli olduğunu ve bu
işlere büyük oranda kendi özgür iradeleri ile girdiklerini düşünerek
onlara saygı duyuyordum. başka insanlara zarar vermeden, doğru
bir amaç, fikir ve ideal uğruna bu kadar fedakârlık yapabilme, böyle
bir anlayışı benimseyen siyasi veya sosyal yapının içerisinde
bulunma, böyle insanlarla dost ve arkadaş olma özlemimi hep
taşıdım. illegal örgüt mensupları kadar değil ama onların onda,
hatta yüzde biri kadar idealist arkadaşlar bulduğumu zannettiğim
her kadrodan ayrıldıktan sonra, arkadaşlarımın makam ve mevki
gibi basit çıkarlar uğruna birbirlerini kırdıklarını, kutuplaştıklarmı
görünce üzüldüm, galiba normal şartlarda böyle bir ortamı yakalamak
mümkün olmuyor.
benim özendiğim illegal örgüt mensuplarının eylem ve faaliyetleri
değil, dünyanın maddi nimetlerini bir kenara iterek bir fikirideal
uğruna yaptıkları fedakârlıklardı. hatta özenerek, onların
yerinde olmayı bile düşünmüşümdür. hayatın asıl manasının, varlık
sebebimizin, manevi varlığımız olan fikir ve düşüncelerimiz
doğrultusunda çalışmak, bu uğurda mücadele etmek olduğunu,
insanların inançları uğruna ölürken bile maddi zenginlik için
yaşayanlardan daha mutlu olduklarını düşünmüşümdür.
ne de olsa çevremde gördüğüm devlet memurları üç beş kuruş
rüşvet almak için haksız ve hukuksuz davranışlara girişip
vicdanlarını satarken; her şeyi para için yapan ama kendilerini
vatansever olarak tanıtan mafya mensubu organize suc şebekeleri
birkaç kuruş için namuslarını ayaklar altına alarak cana kıyıp
insanlara eziyet ederken; ülkenin ve benim düşmanım olduklarını