Aradan iki hafta daha geçti.Ne idmana gidebiliyordum ne sokaklarda istediğim gibi gezebiliyordum..Ve aklım sürekli selindeydi. Neden böyle oldu neden diye kendimi yiyip bitiriyodum.5 kilo vermiştim ve formdan da düşmüştüm. Yemek yemiyordum. Yiyemiyordum.Babam benimle çok konuştu. Oğlum ne oldu şu olayın aslını anlat karşımda eriyip gidiyorsun aslan gibi çocuktun noluyor sana? Hiç birinde cevap vermedim.Çünkü ölmek istiyordum. Selini son kez görüp sonra ölmek istiyordum.Bu yükle yaşayamazdım, hayır yaşayamazdım. Yediğim kurşuna mı yanayım giden günlerime mi selinime mi..Okul ekim de başlıycak dediler üniversite sevincim bile yoktu.Ali uğur bir kaç arkadaşım daha her gün gelmeye çalışıyolardı en kötü iki günde bir beni alıyolardı kafamı dağıtmaya çalışıyolardı.Ama onlarda biliyordu kafamın dağılmayacağını.En son selin beni terk ettiğinde kaç ay kendime gelememiştim bu olaydan sonra yıllarca gelemezdim. Ekrem abiyi aradım. Acil buluşmamız gerektiğini söyledim kabul etti. Yarım saat sonra buluştuk.Abi,can denen adamı bulmamız lazım çok acil dedim..