70 e yakın askerim olmuştu hepside rütbeliydi . aralarında atsız hiç bir er bulunmuyordu .sefere çıkmalıydım bir kale almalıydım kendime . bir sarranid kalesine dayandım . kalede 110 kişi vardı bunların 50 kadarı ağır zırhlı idi .

savaşa girdik merdivenin en önünde ben vardım . kargılara göğsümle cevap verdim oklara ellerimle . her vurduğum yere düşüyodu birdaha asla kalkmamak üzere . askerlerim Bozkurtlar gibi cenk ediyordu hele baştaki ok savaşı hiç unutamıyorum . her atılan ok bir gövdeye bir bacağa bir kafaya isabet ediyordu demekki kergit kıdemli atlı okçusu olmak bunu gerektiriyormuş . düşmanın 50 ye yakınını bu ok savaşında temizledik . askerlerimin vurduğu kılıca dayanabilecek zırh mı var ???

kalenins ahibini diz çöktürüp benim yanıma getirttiler . yüzüne tükürdüm ve kaleden aşşağı tekmeyi bastım . bu onun yaşadığı son heyecan aldığı son nefes oldu yere düştü ve bütün kemikelri kırlarak öldü . hun bayrağı göklere dahada yakınlaşmış dalgalanıyordu.

artık bir kalem vardı ve üstündede bayrağım . ödül olarak hayattak kalan her askerime fazladan para ve 1er cariye verdim . kaledeki bütün soylu kadınlarıda aynı şekilde kölem yaptım .ama bunlar fazla inatçıydı . hepsinin kızlığını zorla bozup kutu taktiğini uyguladım onalra . hele biri benim yüzümü yaralamıştı . onu kutuda 3 gün aç susuz beklettim