Bu yanlızlık ve canlılık devam ederken sonunda kendi kafamda bir tip bulmuştum
bu arkadaşın adı alper olsun ona yardım ediyordum haftada 1 kez dışarıya çıkan bir tipti nerdeyse yakışıklı çocuktu ve zekiydide ancak ölü gibi olduktan sonra kim ne yapsın bunları

Ergenliğimin sonlarındayken bu arkadaşı hayata döndürmek istemiştim hemde evinden alıp dışarıya çıkardım dolaştık sohbet ettik

Bu arkadaş kaderini kabul etmiyordu ancak buna rağmen ne yapacağını bilmiyordu bende ondaki toplum baskısını yıkmak için kendi yöntemimle acayiplikler yapmaya karar verdim tek başına yapacak cesaret daha olmayınca onda

Bi kere beyler böyle acayip şeyler yapınca emin olun bağımlılık haline geliyor günlük hayatıma yedirmiştim bi ara bu şeyleri

Dolaşırken havalı tabanayı ona vermiştim ara sokağın birinden geçip bir parka gidip oturup manzara izleyecektik

Parkta kızlı erkekli bir grup vardı bizi topluma söverken yaşadığımız şeylere gülerken görüyorlardı ne acayip insanlar der gibi bakıyorlardı tabiki kızlı erkekli grup olunca erkeklerden biri etkileme çabası için laf atmıştı

Azıcık daha sessiz eğlenin demişti alperden hiç beklemediğim bir hareket gelmişti
Beyinsiz nasıl bir öfkelendiyse artık hayatında tabancayı birden çekti gruptakiler koşup kaçmaya başladı tabancayı gerçek sanıp

Sadece o tabancayı doğrulttuğu çocuk burada kalmıştı korkusundan
Alper gördünmü o etkilemek için çabaladığın kızlar hemen bir tehlike olunca arkalarında seni köpek gibi bıraktılar demişti çocuk ağlayacak duruma gelmişti

Alperde silahı beline koyup gibtir git bir daha görmeyim seni demişti

Etkilenmiştim ama her şeyinde bir sınırı vardı beyler değilmi