bundan 10-11 sene kadar önce çok durumumuz yoktu okula giderken cebimde 1 lira olurdu en lüks harçlığım genellikle 50kr zütürürdüm daha ilkokuldaydım ama o 1 lira ne kadar büyüktü aslında bizim için çok şey alabilirdik o zamanlar deliler gibi harcardık evimizde okulun bi arka sokağındaydı öğle yemeğinide evde yerdik miss gibi ter temiz yiyeceklerle beslenirdik. ama işte artk o güzel yıllar yok. bi keresinde başıma gelmişti o yıllarda 2 katlı bi evde oturuyorduk 2.katındaydık. çatıya giden merdivende bir gün beyaz bi fare görmüştüm tabi hayatımda ilk defa görüyorum ama böyle bembeyazdı sekerek merdivenleri tırmanıyodu tabi çocuğuz ya bi an çok sevmiştim masum ve tatlı gelmişti ama babam 2 gün sonra elinde ölüsüyle gelince çok kötü olmuştum ve babam bana aslında o farenin ne tür zararlar verebileceğini anlattıktan sonra artık hiç bişeyin göründüğü gibi olmadığını anladım. o günden sonra gördüğüm her fareyi öldürdüm. gördüğüm her güzel yüzlü insana gülmedim selam vermedim. o günden sonra her iyi görünen insana kalbimi açmadım derdimi anlatmadım. çünkü o günden sonra büyümüştüm. tıpkı herkesin büyüdüğü gibi. kimsenin göründüğü gibi olmadığı bi dünyaya adım atmıştım. ve anladım ki insanlık sadece sözlerle yazılır.