Tamam dedim doktora ama önce biriyle görüşmem lazım dedim. Doktor sanırım Sinem'den bahsettiğimi anlamış olacak ki burada bekliyor olacağız dedi. Odadan dışarı çıkınca önce şöyle bir etrafa baktım. Sonra göremeyince dışarıya doğru çıktım. Hava almak istemiş olabilirdi. Fakat dışarıda da göremeyince iyice kuşkulanmaya başladım. En son umut olarakta lavaboların yanına gittim. Batuhan kızlar tuvaletinin yanında bekliyordu. Sinem nerde diye sorunca içeride çok çağırdım ama çıkmıyor bir türlü dedi. Kapıya tıklattım ve Sinem diye hafifçe ses çıkardım. Duymasını ümit ediyordum ve içerden ağlama sesi geliyordu. Beyler resmen yıkılıyordum. Çok kötü bir durumdaydım. Ama o benden dahada kötü bir durumdaydı. Tekrar kapıya tıklattım ve bu sefer biraz daha güçlü bir sesle Sinem diye seslendim. Ağlama sesi biraz hafifler gibi oldu. Ama yine kapıyı açan olmadı. Bu sefer tekrar kapıyı tıklattığımda içeride başka birinin olup olmaması umrumda değil eğer kapıyı açmazsan içeriye giriyorum dedim. Bu sefer Sinem tamam geliyorum dedi o üzgün sesiyle. Hagibtir dedim içimden. Çok kötü oluyordum beyler. Sonra elini yüzünü yıkamış olacaktı ki dışarı geldi. Gözleri kıpkırmızıydı. Göz göze geldik ve tekrar ağlama başladı. Bana doğru geldi ve sarıldı. Bende sarıldım. O an gerçekten içinde yaşadığımız tüm kötü olaylara rağmen çok muhteşem bir şeydi. Sıkı sıkı sarıldım. Kokusunu içime çektim. Elimde olsaydı bu anın bitmemesi için her şeyi yapardım. Ama eninde sonunda bitecekti. Ve ben şunu anladım. Sinem'e gerçekten bağlanmıştım.