O kadar yazdığım kızın arasında bir şeyi fark ettim beyler
ben her ne zaman başkalarının duygularını umursasam en çok giblenmeyen ben oluyordum
Nursimayı buket gibi gibleseydim nursimada bana gibtiri basmayacak mıydı aslında ?
böyle düşünmeye başladım derdimi çok eski bir abime anlattım tüm hikayeyi
Adamın bana dediği sözü hala unutamam

Kızın biri için üzüleceğine değilde bir kızı umursayacak kadar boş bir adam olduğuna üzül.

Aynen bu lafı söyledi yüzüme züt gibi kaldım adam haklıydı hayatta ne bir amacım nede kızlar ve bu intikam duygusu dışında bir şeyim yoktu yazılar okuyup gelişmeye çalışıyordum ama ne içindi ?