Bugün sabahtan akşama kadar sandalyede oturmuş olmanın verdiği yorgunlukla otobüsle eve giderken, yayıla yayıla oturduğum koltuğa bir teyze geldi. Baktı, baktı bir daha baktı.Ben de ona baktıktan sonra camdan dışarı çevirdim başımı. Teyze:
-Bu yaşa gelmişsin, yaşlılara yer vermeyi öğrenmelisin artık, dedi.
-Bu yaşa gelmişsin, kendi ayakların üzerinde durmayı öğrenmelisin artık, dedim.
Otobüste 2 saniye sessizlikten sonra bir kahkaha koptu. Sonra da ilk durakta beni dışarı attılar. Bu da böyle bir anımdır.