beyzam. pıtırcığım diye seslenirdim sana hatırladın mı? abimm diye koşup sarılırdın. seni okulada yazdırıcaktım bu

sene. çok severdin yazmayı. sana hediye çanta almıştım barbili. sevinçten 2 gün başka bi mutluydun.ama sağlığın kötüye gidiyordu.o gün geldin yanıma abi ben ölücekmiyim dedin. nerden çıktı o beyza? arkadaşlarım söledi kanser

öldürüyomuş.yok öle bişey seni kandırmışlar sen ölmiceksin. gözlerinin içi parladı.ben seni bırakıp nasıl gideyim zaten abi dedin. peki ya saçlarım nezaman çıkıcak?sen böyle daha güzelsin. değilim.güzelsin. ölemiii.öle beyzam.o gece annemin bağrışlarıyla uyandık. beyza fenalaşıyordu. hemen aldım kucağıma taksi çağırdık. sokaklarımız dar olduğu için

ambulans geç kalırdı. taksiye bindik kucağımdayken gözünden bir yaş damlası süzüldü.abi bikere öpebilirmiyim. okadar içten öptün ki son öpücüğün olduğunu anlamıştım.o an son nefesini verdi. gözümden yaş süzüldü kendimden geçtim..

ölmeyeceksin dediğinde yalan sölemiştim.. bugün mezarına özür dilemeye gittim tekrardan.o gideli tam 1 yıl

olmuştu. oturdum mezarının yanına muhabbet ettik. hemde uzun uzun. cennetten yer ayır bizede beyzam. orda sonsuza kadar ayrılmayacağız.. seni çok seviyorum biricik kardeşim..