O kadarda başarılı bir öğrenci değildim tahtaya kalkmak benim için kabus gibiydi öğretmenler bile daşak geçmeye başlamıştı dersleri iplemiyorum falan diye hayatımın en kötü yılıydı kesinlikle bu zaman
Ortaokulda yaşadıklarım sizi sıkacaktır ama nasıl geliştiğimi anlamanız için empati kurmanız şart
Sınıfta tek arkadaşım diyebileceğim bir kişi vardı bu çocuğun adı emre olsun Emre benim aksime
Özgüvenli kızlarla falan iletişimi gayet iyi bir tipti konuştuğu insanları etkilerdi genellikle full onun yanında olurdum başka kimsem yok diye tamamen ona özenirdim o benim rol modelim gibiydi