Ömer, ibni Mesûd ve Âişe radıyallâhu anhümün beyanları vechi le rasûlûllâh sallâllâhu aleyhi ve selleme bu âyet-i kerîmeden daha ağır bir vahiy indirilmemiştir ve Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem) vahiyden bir şey gizleyecek olsaydı, elbette bu âyet-i kerîmeyi gizlerdi. Rivayetlerin özeti şudur ki; Hazreti Zeyd defâatle Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)e gelip eşi zeyneb’i boşamak istediğini söylüyor rasûlûllâh sallâllâhu aleyhi ve sellem bunun sebebini sorunca “kendisinden yanlış bir şey görmedim ancak soyluluğu nedeniyle bana karşı büyüklük taslıyor ve diliyle bana eziyet ediyor ” diyordu o arada allâh u teâlâ Habîbine, yakında Zeyd’in eşini boşayacağını ve Kendisinin onu Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)e eş yapacağını bildirmişti o sıra eşiyle kavga eden hazreti zeyd yine rasûlûllâh sallâllâhu aleyhi ve selleme boşama izni için müracaat etmiş fakat Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem), insanların: “muhafazid oğlunun hanımıyla evlendi!” gibi laflar ederek dinden çıkmalarından çekinmiş ve kendisine gelen vahyi ne zaman bildireceğine dâir bir emir almadığından, bu hususta geciktirme yapıp, süreci takip etme yönünde ictihatta bulunarak, o an için bu bilgiyi içinde gizlemiş ve Hazreti Zeyd’e: “Allâh’tan kork, eşini boşama!” diyerek yol göstermiştir. Bunun üzerine Allâh-u Teâlâ ona “sen geciktirmeden bunu zeyd’e söylemeliydin ” buyururcasına vahyi söyleme zamanıyla ilgili ictihadındaki hatası nedeniyle hoş bir sitemde bulunmuştur dolayısıyla rasûlûllâh sallâllâhu aleyhi ve sellemin içinde gizlediği şey, sadece Hazreti Zeyneb’in kendisine eş olacağı hususudur. “insanlardan korkma” ifade-i celîlesi ise, asla “insanların laflarından korkarak Îlâhî emri geciktirme” manasında olmayıp, sadece “insanların, kendisi hakkında kötü düşünerek kâfir olacakları endişesini taşıma” anlamındadır. işte âyet-i kerîmenin zâhirine tıpatıp uyan ve peygamberlerin yüce makdıbına yakışan îzâh tarzı ancak budur!