Mardinde yasiyorum liseyi 3 yil oldu birakali. Yapacak bi isim yok bi meslegim yok ot gibiyim abimin yaninda kopek gibi calisiyorum orda benden baska kimse calismiyor iste az maas veriyor abim ben mecburum onunla kalmaya bir kere kacmaya kalktim antalyaya amk yari yolda yolu kesip aldilar beni ne kacabiliyorum ne isten cikabiliyorum abimle aramda yok yeni yeni nisanlandi o da onun stesi derdi var ustunde dukkanda gunde 2 kere geliyor hep tartisiyoruz gulemiyoruz bile hic 18 yasimdayim arkadaslar saclarim dokuluyor stresten ellerime hastalik bulasmis arada bir kaniyor bazen cok zor duruma dusuyorum gercekten aileden arkadastan sevdigim hepsi bana ise yaramaz gozuyle bakiyor en cokta sevdigim aklimdan cikmiyor benim olamadi diye cok zoruma gidiyor kiz cok zorlaniyorum bazi geceleri aglayacak duruma geliyor gecen kışa kadar tek basima cikar bizim oralar hep dağ daga cikar icerdim sabaha kadar kopekler gibi aglardim cok zor gunler gecirdim sadece aşktan yasadigimi fazla kimse yasamadi.. bazende diyorum kendi kendime ulan amina koydugum hayatta hicmi bi isim ras gitmez diye hep soverim boyle hayata