ulan şimdi bile yüzüm kızarıyo. neyse beyler saçmalamadan direk olaya geçeyim.
geçen yaz beşiktaştayım. eve gönücektim YTÜ durağında otobüs bekliyorum. amk otobüsü bekle bekle gelmiyor. yarım saat oldu hala bekliyorum derken sonunda geldi 27E. ama ben farketmedim ilk başlarda artık umudumu kaybetmişçesine bekliyordum çünkü. tam son yolcu bindi ben farkettim direk otobüse yöneldim. fakat ben kapıya ulaştığımda otobüs birden hareket etti. aman allahım otobüs beni almadan gidiyodu. koy züte dedim ne koşucam otobüsün peşinden kaçan kovalanır derken bi baktım kızda yetişemedi bi garip bakıyo. çokta tatlı bişey. bianda özgüven patlaması yaşadım nasıl oldu anlamadım amk abiiiieeeğğğğğ diye bi bağırdım tüm otobüs duraktakiler bana bakıyo kız şaşkın. otobüs durdu sesi duyunca önce kıza yol verdim kız bindi. sonra ben bindim. kız oturdu boş yere bende kıza bakıyodum. bana o an bi tebessüm etti o tebessüm için dünyaya rezil olmaya razıydım beyler. buda böyle bi anımdır.