içimden sayıp sövüyordum, 3 saniye benim için 3 yıl olmuştu. Kapıya yöneldim ve açtım. Oda derli topluydu. Yatağın bir ucunda Buğra bir ucunda Emine oturuyordu. Sanki bişey yaptıktan sonra hemen toparlanmış gibilerdi.

Ben: ne oluyor Buğra burda?
Buğra biraz durduktan sonra, ne diyeceğini şaşırmış gibi dertleşiyoruz patronun kızı dedi. Eminenin sesi çıkmıyordu. Nefretle baktım, sonra ona döndüm.

Ben: emine başbaşa napıyosunuz burda allah aşkına ya?
E: oturuyoruz sadece gerçekten yanlış anlama

Birkaç bağırıp çağırdıktan sonra beni sakinleştirip konuşmaya başladılar. Meğerse Eminenin sevgilisi hakkında konuşuyorlarmış aralarında hiçbir şey olmamış bilmem ne. inanma istemiyordum ama yanlış bir şey yapmamışlardı. Sustum çantamı aldım ve çıktım. Bir şeyler ters gidiyordu farkındaydım. Eve giderken telefonum çaldı.

Arayan Buğraydı. Ne var diye yanıtladım nerdesin dedi. Söyledim 10 dakika sonra yanıma geldi. Nolur affet dedi sadece konuşuyorduk dedi. Affedemem dedim ve eve doğru yürümeye başladım.

1 hafta peşimden koştuktan sonra barıştık tekrar emine de defalarca özür dileddi benden. Olayı anlattılar bende gib gibi inandım. Hepsine mesafeli davranıyordum ama ilaydayla gayet iyiydik. Bütün sırlarımı ona anlatıyordum, Emineylede bazen dertleşiyorduk.

Buğra sınıfta otururken yanıma geldi. Aşkım sana bir sürprizim var dedi. Ne dercesine baktım. Özür dilerim aşkım diyerek bana aldığı kazağı verdi. Ben biraz mutlu olsamda içimde bir burukluk vardı. Buğraya sarılırken gözlerim emineye kaydı.

Bizi öyle gördükten sonra kalemi fırlatıp sinirli bir şekilde koridora koştu.