Bazen sirf yalniz ve hic arkadasim olmadigi icin kizlarin beni sevmeyeklerini dusunuyorum.

Sonucta kocaman bir denizin ortasindayiz ve birsuru balik varken neden beni tercih etsinler ki acik konusalim.

bir kiza yalnizlgimdan baska ne sunabilirim ki ben.
Onlar artik pahali hediyler, cafelerde eglenip para harcamak, lux araclara binmek istiyorar.

Bazen beni bu yalnizliktan kurtarsin diye umutsuzca birilerini bekliyorum ama en buyuk korkum agib olmak.

Korkum elbette ona agib olmam degil, benim korktugum beni birgun biraktigi zaman yine gunun birinde tekrar o aciyila yasamak.
O aci hic ayrilik acisina benzemez.

yalniz ve tek basina kimsenin umrunda olmadigini , bir bekleyenin olmadigini bilmek iste budur yalniz olmak.

Insanin icini yavas yavas acitir. Once hicbirsey olmamis gibi davranirsin sonra yavas yavas bir aci hissedersin, sonra o aci katlanarak buyur ve artik sadece olum sizi kurtaracagini sanirsininiz.

Oysa ki biz sizden sadece biraz sevgi istemistik, icimizdeki yaraya merhem olsun diye.

Butun ask acisi ceken ve yalniz kalan dostlara selam olsun.

Sizi sevenleri uzmeyen belkide sizi cok sevdigini icin sirf sadece sizin mutlu olmaniz icin kendini feda etmistir. Birini reddedirken size yaptigi fedakarliklari bir tartin derim. Iyi geceler. (bkz: )