Sevmiştim ulan.Çirkin sevebilme ihtimalimi yok sayarak illaki güzel sevmiştim. Sevgimi; çevremdeki tanıdıklarımın küfürlerini sarararak sigara misali içmiştim. Kusurlarınla zevke gelerek, karakterine nefret bakışları atarak sevmiştim belkide.O gözlerimin içine baktığında,ona o günün gecesinde destanlar yazıp,o destanların kahramanı olurdum.Ne zamanki yağmurlu bir günün akşam üzeri o kafenin önünden geçsem, sevişmelerimiz bilinçaltıma ziyarete gelir ve istemsiz bir gülümseme olurdu.Öte yandan o keskin acı,o deli pişmanlık sol tarafımla dalga geçerdi. Yazmak hiç bu kadar zor olmamıştı bugüne dek. Olan oldu pek tabi, geçen geçti. Gurur bertaraf etti.Ah olmadı be sevgili kardeşim. Hiçbir zaman geçmedi, geçemedi.Erkek olmak mıydı suçumuz yoksa sevipte güçsüz kalmak mı? Suç icat edilmiş bir kere. Kızlar sevemez diyemiyorum, kızlar sever de diyemem. insan kara toprağa girer ve bir daha yaşama imkanı yoktur. insan bir kere sever ve bir daha yaşama imkanı yoktur. Sevmek ölüm müdür? Tabiki de hayır. Sevmek sonsuz bir kurtuluştur.”Sevgisiz yaşanılmaz, ölmeden de yaşanılmaz.” Evet bu doğru. Sevmek,ölümlerin en kurtuluşlusudur.Ölümden çok bahsettik ve bizi gerdi. Hemen yaşanmışlıklara göz atalım. Güneşli bir gün, park cıvıl cıvıl, etraf sevenlerle sevilenlerle doluydu. Gözlerimle birşeyler anlatmaya çalışıyordum ona.O ise beni öldürmeye meyilli olduğundan bana sevdiğini anlatıyordu.”Bunu bana yapma ulan, yapma işte” diyordum içimden.Onu teselli ediyordum. içten içe de kendimi teselli ediyordum.Çünkü maldım, çünkü seviyordum, çünkü hala bir umut arıyordum.O güzel gözyaşları omzuma dökülüyordu. Bembeyaz teni vardı yarabbim. Cennetten bir kesitti yarabbim .Gözleri kahverengiydi ama bütün mavilerden öteydi. Gülüşü portrelere damga vuracak kadar güzeldi.Ama pek fazla gülmezdi. Sevdiği uzaktaydı. Hiçbir zaman sevemedi beni. ilgi perisiydim onun için.O öyle görürdü.Ben fedakarlıklar yapardım,o ise ego tatmin ederdi.O da güzel severdi.Her detayını bilirdi sevdiğinin.Ben sabahlara kadar mesaj atardım ona.O ise sabahlara kadar onu düşünürdü. Günlerden 13 şubat. Ayrılık nedeni eski sevgilisine ihanet edememesi. Sevgililer günü arefesi ayrılık vaktimizdi. Sevmediğini bilirdim.Ama bunu yapacak kadar vicdan yoksunu muydu bilemedim. Olsundu daha çok sevmiştim onu.Her hareketi beni daha da bağlamıştı kendisine.Bir gün kapımı çaldı. Pişmanlıklar diledi. Hayattaki tek zaafıma, sevdiğime,o güzel gözlüme karşı koyamadım.Ama yine de beni sevmiyordu.Hep ağlıyordu,hep susuyordu.Onu seviyordu. Sonrası mı dersiniz. Sonrası malum, ayrıldı benden.O sevdiği çocuğun türlü pisliklerini dinleyip teselli veren ilgi doktorundan ayrıldı. Pislik herife geri döndü. Sayın panpalar sevmek yetmiyor bazen. Bazen pislik yapacaksın biraz. Seni seviyorsa biraz peşinden koşturacaksın. Asla yüz vermeyeceksin. Köpek gibi olacak ardında. Aşkından geberecek, yataklara düşecek.Sen ona başkasını anlatacaksın,o da dinleyecek, teselli verecek. Sevgililer günü terkedeceksin çünkü onunla olan hatıralarının kirleneceğini söyleyeceksin.Ona nasıl sevmesi gerektiğini açıklayacaksın.Çok yanlış sevdiğini izah edip yol vereceksin. Ağlayacaksın karşısında sana daha çok bağlanacak.Her istediğini yaptıracaksın. Mükemmel olmasını isteyeceksin. Böyle yapacaksın ki,onun hayatının içine edeceksin. Sonra pişman olduğunu söyleyeceksin ama o sana geri dönmeyecek sayın panpalar.O defter KAPANMIŞ olacak.O defteri yırtıp atmış olacak. Evet canım panpalar, bunların hepsi olacak. Gün gelecek devran dönecek. Horoz dönecek tavuk gömecek.Öyle işte.Bak size son bir şey söyleyeyim: BiR KERESiNDE SEVMiŞTiM.