Bu utanç devletin değilmiş de benimmişçesine utanıyorum şu an, rahat uyu biricik kardeşim. Biliyorum, bencilim, seni bir gün unutacağım, "Neydi o devlet kurbanının ismi?" diye tökezleyeceğim, ama aklımın bir köşesinde bu ayıp her zaman kalacak. Rahat uyu biricik kardeşim.

Edit: ailesini yazmayı unuttum diye küfür yiyorum işe bak. Ailenin koyduğu çıtalar, yarattıkları boğucu atmosferden bahsetmeye gerek bile duymadım, ama dursun bir kenarda.

Üstünden iki yıl geçti, o iki senede çok gençler yine kıydılar kendilerine, bazılarının haberini aldım, bazıları haber bile olamadı. Nasıl bir eğitim zihniyeti 13 yaşındaki bir kız çocuğuna intiharı düşündürebilir? Düşündürmekten de gerçekten yaptırabilir? Bu nasıl bir baskı lan? Siz hiç 12 - 13 yaşlarında çocukların yanında beş dakika durup neleri dert ettiklerini duydunuz mu? Ben duydum, o kadar tatlı, sizi güldüren, "Lan biz de mi böyleydik" diye iç geçirten, artık anlam veremediğiniz ve bir o kadar da masum muhabbetler dönüyor ki aralarında. Onları duyduktan sonra "Nasıl olur da bunları konuşacak yaştaki çocuk ölüm korkusundan tecerrüt edip kendine bunu reva görebilir" diye kara kara düşünüyorsunuz. içler acısı.