Evde babamla yalnız yaşıyordum. Fakat suratını pek görmüyordum. Oda benimkini görmüyordu. Belki birbirimizi görmek istemiyorduk. Arada sırada annem arıyordu konuşuyorduk. Ablam hiç aramadı...

Bu yaşanan olaylar bozuk olan pgibolojimi iyice bozmuştu. Tamam artık daha rahat çalışıcaktım ama herşey zaman bolluğuyla olmuyor. Bazı düşünceler insanın kafasını kemiriyor. Herhangi birşeye odaklanmanızı istemiyor. Sadece beni düşün diyor o kemirgen düşünce...

Bu dertli günlerde sigaraya başladım. Hani lise 3 te dalga geçtiğimi ve asla başlamam dediğim sigaraya. Bence iyide oldu. Kahveminde benim gibi pgibopattan başka bi dosta ihtiyacı vardı zaten. 3 arkadaş takılıyoduk artık. Ben, nescafe, sigara. Bilgisayarımı hiç katmadım bu sıralamaya çünkü önceden de dediğim gibi ben bilgisayardım, o da ben.

(Arkadaşlar çok yoğunum. Akşama devam edicem. Sırf fazla mesaj geldi diye ufak entry sıkıştırıyım dedim araya)