Ve şüphesiz ki; yaşayan en iyi şairimiz, ismet Özel, onsuz olamazdı da zaten.

Bu yasa erdirdin beni, gençtim almadin canimi
ölmedim genç olarak ,ölmedim beni leylak
büklümlerinin içten ve disardan
sarmaladigi günlerde
bir zamandi
heves ettim gölgemi enginde yatan
o berrak sayfada gezindirsem diye
ölmedim, bir gençlik ölümü sakli kaldi bende.
Vakti vardiysa askin,onu beklemeliydi
genç olmak yetmiyordu fayrap sevismek için
halbuki ask, baska ne olsundu hayatin mazereti
demedim dilimin ucuna gelen her ne ise
vay ki gençtim
ölümle paslanmis buldum sesimi.

Hata yapmak
firsatini Adem’e veren sendin
bilmedim onun talihinden ne kadar düstü bana
gençtim ve ben neden hata payi yok diyordum hayatimda
gergin bedenim topraga binlerce fiskini saplar idi
haykirinca çeviklik katardim gökyüzüne
bir düsü düslere dalmaksizin kavrayarak
bulutu kapsayarak açmadan buluta içtekini
tanidim Ademoglu kimin nesiymis
ter döküp soru sormak nereye sürüklermis kisiyi.

Çesme var, kurnasi murdar
yazgim
kendi avcumda seyretmek kirgin aksimi.

Gençtim ya,ne farkeder deyip geçerdim
nehrin ugultusu da olur, dallarin hisirtisi da
gözyasi, çig tanesi, gizli dert veya verem
ne fark eder demisim
bilmeden farki istemisim.
Vay beni leylak kokusundan çoban çevgenine
arastadan irmaklara çarkettiren darginlik!
Yola madem
çöllerdeki satrabi yalvartmak için çikmistim
hava bozar, yüzüm egik giderdim yine
yaza dogru en kuduzuyla sürüngenlerin sabahlar
yola devam ederdim.

Gençtim iste sehrin o yatik raksindan incinen yine bendim
gelip bana çatardi o ruh tutusturucu yalgin
onunla ben
hep sevisecek gibi baktik birbirimize.
bir kez öpüsebilseydik dünyayi solduracaktik.

Oysa bu sürgün yeri,bu pitrakli diyar
ne kadar korkulu yanki bulagelmis gizlerimizde
hani yok burda yanlisi yoklayacak hiç aralik
bütün vadilere indik bir kez öpüsmek için
kalmadi hiç bir tepe çikilmadik
eriyeydik nesteren köklerine sindigimizce
alici kus pençesiyle uçarak arinaydik
ah,bir olaydi diyorduk vakar da yoksanaydi
dogruydu böyle kan telef olmasin diye çabalamamiz
ama kendi çeperlerimizi böyle kana buladik
gönendi dünya bundan istifade
dünya bayindirladi:
Bir yakis,bir yanis tasarimi beride
öte yakada bir benî adem
her gün küsülü kaldik.

Bunca yil bu gücenik macera beni tutuklu kilan
artik bu yasa erdirdin beni, anladim
gençken almadin canimi, bilmedim
demek gökten agsa bile tohum yürekten düsecekmis
çünkü hataya bagigib büyük hatadan beri nezaret yer
çig tanesi sanmak ne cüret, gözyasiymis
insanin insana raptoldugu cevher.

Simdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi
tasinacak suyu göster, kirilacak odunu
kaldi bu silinmez yasamak suçu üzerimde
bileyim hangi suyun sakasiyim ya rabbelalemin
tütmesi gereken ocak nerde?