(Bu dakikadan sonra artık hikayemi daha ayrıntılı anlatmaya başlıcam. Bu arada Şunu belirtiyim ben bu hikayeyi yazana kadar hiçbir zaman kendimi hacker olarak tanımlamadım. Hacker denilince kötü bişeymiş gibi utanıyorum hatta. En başta dedğim gibi güzelim ülkemizde bu kelimeyi takladılar)

Lise 3... Arkadaşlarımın tenefüslerde koştura koştura sigara içmeye gidişlerini izliyordum pencereden. Hepsi birer özentiydi. Belki sigara güzel bişeydi belki değildi. Ama sırf onlar gibi görünmemek için sigara içmiyecektim.

Ben daha çok çocuk ruhluydum. Belkide pgibolojim bozuktu. Ben 2. seçeneği daha makul görüyorum. Çünkü huzurlu bi aile ortamım yoktu. Küçüklüğümden bu yana annemle babam herzaman kavga ederlerdi. Daha küçükken annem gözümün önünde kendini bıçaklamaya çalıştı. Ben durdurdum. Babam kendini camdan atmak istedi. Ben durdurdum. ileride kafasına sıkmak isteyecekti fakat bu sefer ablam durdurucaktı. Evet bir tane kardeşim vardı.

Ablamında benim gibi çocukça hareketleri vardı. Böyle bi ortamda büyüyünce onunda pgibolojisinin normal olmasını bekliyemezdim zaten. Ailem benden ders çalışmamı bekliyordu. Odamdayken onların tartışma seslerini dinliyordum. Sorarım size nasıl ders çalışırdım bu durumda. Büyüdükçe paranoyaklatım. içeriden gelen her konuşma sesinde nefesimi tutuyordum. Çıt çıkarmadan konuşmayı duymaya çalışıyodum. Havadan sudan bişeyse işime geri dönüyodum. Fakat bu paranoyaklık gelecekte çok işime yarıyacaktı.