Mutfağa da tencere, tabak gibi eşyaları yerleştirdim özenle. Her biri kendine ait bir düzen içerisinde dolaplarda ki yerlerini aldı. Ah tanrım, incin görünen şeylere tahammül edemiyorum. Yavaş yavaş akşam oluyor ve karnım tekrar acıkıyor, bunu çıkan seslerden anlayabiliyorum. Oh, sanırım kapı çalıyor. Kim gelmiş olabilir ki? Bay Adam mı? Belki de iri yarı Bay Jacob’dır. Kapıyı açtım ve gelen David. Tanrım! Bu çocuk neden bu kadar sıska ve çelimsiz ki? Elinde ki kapta sanırım benim için yemek var, zamanlaman mükemmel David. içeri gelmesini söyledim ama kabul etmedi, babasının yanında halletmesi gereken işler varmış. Yemek yapma fırsatım olmayacağını düşündüğü için, David’e bana yemek getirmesini söylemiş. Düşünceli bir hareketti bu, bunun karşılığında kendisine nasıl teşekkür edebilirdim acaba?