olgunlaşmak

adına olgunlukmu denilir bilmiyorum ama bende bi değişim söz konusu. yeni bir karakter inşa ediliyor sanki. büyümek. olgunlaşmak. yetişkin olmak. ulan daha 19 yaşına girmedim bile amk neyin tribi bu. ölüm fikri her gün her saat aklimdan cikmadigindan ve hayatimdaki ileriye dönük tek hedefim intihar eylemi oldugundan olsa gerek sakin ve agir başli tavirlarim. rahatim gibi. ama bi o kadarda değilim aslinda. kıpır kıpır icim ve sürekli fareler gıdıklıyormus aklımın etrafina yanina basina kaşıntı tozu atılmış gibi hissediyorum. özetle hareketlerim davranışlarım ne kadar artık relax olsada düşüncelerim hislerim bi o kadar endişeli ve heyecanlı birazda aç. teşekkürler

edit: aslında şimdi düşündümde, ruhum hassas ince bir bardak, ve ihmaller sonucu dikkat edilmeyip yere düşürülen parçalara ayrılmış bir bardak. hiç bir cam kırığı diğerine benzemiyor diye tahmin etmekteyim. ve hangisi batıyosa tenime o ruh haline bürünüyorum. bazen çocuğum, bazen kızgın, bazen huysuz, bazen inatçı (genellikle inatçı), bazen mutsuz, bazen kederli, bazen suskun, bazen enerjik, bazen mutlu, bazen aşık, bazen ayyaş, bazen ortaya karışık. daha yığınla örneklendirebilirimde yoruldum amk. evet. eklemek istedim belki doğru profili oluşturabilirim akıllarda. gerçi sizeneyse benden amk. neyse fasulyenin kendini nimetten sayması gibi düşün.