Kendim için konuşuyorum. 21 yaşındayım. Sevincimde, hüznümde, ağladığımda, güldüğümde, çaresiz kaldığımda, veya tam tersi artık her takumda o var. Evet bildiniz sigara. Geçtiğimiz sene bıraktım bir sıralar sevgilim artık yeter kendine zarar veriyosun dediği için. 1 ay kadar sürdü arada bir tek tük falan da değil erkek adam gibi verdiğim sözü tuttum ağzıma sürmedim. Bulunduğu ortamdan kaçındım. Karşıma çıkmaması için elimden geleni yaptım. Sonra o kötü haberi aldık tabi, başkasıyla evlendi. O zaman yeniden sarıldım sigaraya ve şu güne kadar hiç bırakmadım onu bırakmayı da düşünmedim. Ne diye bırakıcam bu mereti? Diyorum ya ben bıraksam o beni bırakmıyor. Sokakta gördüğünüz 13 yaşındaki çocuktan tutun da 70 yaşındaki dedesine kadar içiyor bunu. Kafamı çevirmem bile yetiyor birinin ağzında veya elinde görebilmem için. Şimdi hesap yapmaya çalışırsınız o parayla senede araba alırsın bilmem ne alırsın falan diye. Ben çok yaptım onları hiç meraklanmayın senede ne kadar tuttuğunu, 7 senedir sigaraya ne kadar yatırdığımı hepsini kuruşuna kadar biliyorum dert etmeyin siz. Şu dıbına kodumun dünyasında tek dert ortağım oldu. içkim yok benim günde standart 1 pakete yakın sigara tüketirim bu bazen 2 ye de çıkabilir. Burada da 13-14 yaşında kardeşlerim var amacım onlara kötü örnek olmak değil, bırakmamanın ne kadar gibik bir şey olduğunu anlatmak. Öyle bir şey ki bırak esrar eroini en kötü bağımlılıktan bile kötü. içinizde bir boşluk oluyor beyler ulan olsa da bir sigara yaksak dediğiniz zamanlar geçmek bilmiyor. Neyse kafanızı gibmeyim daha fazla. Hadi iyi geceler.