insanı bitiren bir şey yok. Sevdiğim kıza uzun bir süre açılmadım her Allahın günü kendi kendimi yedim.Özgüvenli ve cesur biri olduğum için yediremiyordum bunu sonra ona aşık olmam bana zaafım gibi geldi hissettiklerimi bir anda söyleyeyim zaten yakınlaşma mesajlaşma felan olmadan direkt yazacağım için reddeder ben de ondan soğurum olur biter dedim. Kızla 1 saat konuştuk. Yaptığın cesurca teselli muhabbetlerinden sonra ben öyle bir şey hissetmiyorum dedi tamam dedim bitirdim.Son her gece sıkıntıyla açılmama endişesiyle yatan ben rahat uyumaya başladım 1 hafta rahat uyudum.Ama sonra o yaşadığım sevgiyi , heyecanı aradım. Arada hala konuşuyoruz ama ben hala boşluktayım.Onu gördüğümde çok soğukkanlıyım ses tonum gayet normal ama içimde fırtınalar kopuyor.Ve evet bu benim zaafım.Ama onu unutmaya çalışacam ne kadar unutamayacak olsam da hep aklımın bir köşesinde olsa da unutmaya çalışacam.