Ben yine Ceydanın ablasıyla telefonda görüştüm artık rahat rahat çıkıp gezebiliyoduk. Eylül ayına girdik mutlu mesut geçiniyoruz. Eylül 20 de okula gidecektim bilet almıştım Konyaya istemeye istemeyede olsa gidecektim. Ceydayla bir gün buluştuk ben yine binlik yapıp son 15 20 günümüzü dolu dolu geçirelim demiştim. Böyle diyince Ceydanın gözleri doldu ben sensiz napacam buralarda dedi. Benim gitmemi en çok sen istiyosun Ceyda dedim. içim kan ağlıyo gerizekalı dedi sensiz yapamam ki aklım hep sende olacak dedi. Bende gitmiyorum lan o zaman dedim. Israr etsede kararımı vermiştim beyler sevdiğim kız öyle ağlarken sensiz ne yapacam burada derken nasıl bırakıp gidebilirdim ki. Ailem gitmem için çok ısrar ettiler hepsiyle kavga ettim aram bozuldu çok açıldı aramız ama Ceydayı bırakıp gidemezdim. Gitmedim de Ceyda üniye başlamıştı ikinci öğretimde olduğu için öğlen çıkıyodu geceye kadar beraberdik. Hergün beraberdik dışarıdan çok mutlu görünüyoduk bende öyle sanıyodum ama öyle değilmiş beyler göreceksiniz. Eylülde bitti ben hiçbişeyin farkında olmadan mal gibi dolanıyodum. Orhan Musa Alparslan hiçbiriyle görüşmüyodum kopmuştum. Ceydada istemiyodu görüşmemi. Orhan veterinerlik kazanmıştı Alparslanda güzel bi bölüm iyice dağılmıştık zaten. Herkes kendi geleceği için çabalarken ben ilişkimin geleceği için kendi geleceğimden vazgeçmiştim. Ceyda dışında hakkımda yapılan yorumlar umruma gelmiyodu. Ailemle zaten hiç muhabbetim kalmamıştı Eylül Ekim geçti Kasıma girdik. 1 sene olacaktı neredeyse abim tekrar izine gelmişti ailemle buzların erimesini sağladı. 3 yada 4 Kasım olması lazım Ceydanın dersi yoktu sabahtan akşama kadar sinema cafe falan takılmıştık akşam evine bırakacaktım. Evlerine doğru yürüyoduk küçük bi tartışma yaşadık elini tutmamıştım. Bir anda elimi tutup aşkım karşıya geçelim dedi.