Evet ben gurur duyuyorum babamla. Bu yaşına kadar harama el atmamış. Bir gün olsun bu para bize yetmiyor pis işlere bulaşayım dememiş. Allah korkusu olmuş. Şerefe, onura değer vermiş. Bizi de öyle büyüttü. Her gün sonunda şükrederek, her gün "harama bulaşmayın" öğütleri vererek. Kabul ediyorum, pahalı kıyafetler giyemedim. lüks mekanlara gidemedim. masaya iphone koyamadım. ama bütün bunlardan daha önemli bir şey kazandırdı babam bize. onur, şeref.

oğlum derdi. gerekirse simit satın, az yemek yiyin ama milletin rıskına bulaşmayın. Allah her şeyin hayırlısını verir. şükretmeyi bilin..

Bugüne kadar param yok diye o kadar dışlandığım zamanlar oldu ki anlatamam. benim babam ayakkabı boyacısı. bir gün ortamda muhabbet dönerken "oldu amk ayakkabı boyayalım tam olsun" diye bi espiri döndü. o an içim bir cız etti beyler. anlatamam. kalktım gittim ordan. arkadan bağırdılar "lan adamın babası boyacı ne biçim konuşuyosun." diğerinin de sesini duydum. "onun babasını gibeyim."

bu cümleyi duyduğum anda sinirlerim zıpladı. kendime hakim olamadım odaya tekrar girip çocuğun üstüne koştum. 2 tane yumruk attım suratına. hıncımı alamadım, tutamadılar. çekmeceden bıçak alıp midesine soktum. o yaralandı, panikledim hemen kaçtım ordan. daha sonrasında 6 ay hapis cezası aldım.

peki soruyorum size, hala vicdan azabı çektiğim bu olayda bu zübbe mi suçluydu, yoksa tek suçum fakir olmak mıydı.. beyler çok özür dilerim, gerçekten çok doluyum. olayların %10unu anlattım sadece.. dilim varmıyor yapılanlara. anlayın beni. kimse muhattap bile olmuyor benle. içimi dökmem gerekiyordu. ben böyle bir babanın oğluyum. her gün şükreden, allah korkusu olan biriyim nolur anlayın beni