ilerde kebapçı vardı abi lavabonuzu kullabilinir miyim dedim tip tip baktı buyur kardesim dedi iyi misin dedi iyiyim abi dedim elimi yüzümü yıkamak için tuvalete gittim. burnumda kurumuş kan vardı dudagım ve kaşım patlamıştı. gözlerim şişmişti temiz bir dayak yemiştim. ama bunun hesabını soracaktım tabi ki. abiye teşekkür ettim dur bakalım dedi durdum noldu abi dedim ambulans veya polis cagırayım mı dedi abi gerek yok iyiyim ben tincercilere dayanınca böyle oldu işte diyip güldüm. olum niye dikleniyosun ver paranı dedi bilemedik işte abi dedim varsa bi sıkıntın anlat dedi yok abi kolay gelsin diyip cıktım fazla uzaklaşmış olamazdım atladıgım duvarın oraya gitmeye calısıyodum güç bela buldum 20-25 dakika yürüdükten sonra. biraz da olsa kavramıştım. annem hala arıyordu yoldayım anne diye geçiştiriyordum duvarın oraya geldim beynim dönmüştü duvardan atlamayı düşündüğüm için güldüm zaten duvarın arkasındaymışım, yolu kısaltarak eve gittim. eve yaklastıkca korkum, stresim, gerginliğim ve heyecanım doruklara ulaşıyordu. kapıya gittim ve zili çaldım. 'geldiim' diyerek kapıyı açan annem bana bakınca çavuuuş annem nolduu diye haykırışla karşı karşıya geldim