Te anasının amında bir zamanda allahın gibtir ettiği bir ormanda gibtiri taktan küçük bir köy varmış. Bu köyün ibineleri ormanda odun keser, sonra kestikleri odunları köyün kızlarına sokarak zevk almaktan bıkmazlarmış. Bu odunculardan birisi köyün en salak hep doğru söyleyen oduncusu imiş. Hiç yalan söylemez, kendi karısından başka karının dıbına odun sokmazmış. Bir gün, bu oç oduncu odun kesmeye ormana gitmiş. yannanı dinlendireyim azıcık yav diyerek bir ağacın dibine oturmuş. Gözüne bir kevaşe gözükmüş ama ne kevaşe demiş vay ben senin annenin sende bıraktığı parmak izini mürekkep gibi döllerimle dolduram diye haykırmaya başlamış sonra yarağı kaldırarak kevaşenin olduğu yere gitmiş. Birde ne görsün o ilik gibi kevaşede yarak var karı saplı sultan çıkmış adamda seni yapan adamın ben yannanının kemiğini gibem. Sağa bakmış yok, sola bakmış yok. Çaresiz başlamış ağlamaya. “Bu şimdi beni buracıkta gibiverirse ne yaparım ben” diyerek gözyaşı dökmüş. Oduncunun halini gören orman cini, oduncunun haline acımış. Hemencecik altından bir huriyi oduncunun yanına göndermiş. Oduncu “Benim istediğim huur bu değildi lan yarak kafası” diyerek huriyi almamış. Orman cini bu sefer daha güzel bir huur göndermiş oduncunun yanına göndermiş. Oduncu “Benim istediğim huur buda değil lan cin min dinlemeyip gibecem ananı senin şimdi” diye bağırarak cini kovmuş. Orman cini bu kez de oduncunun kendi istediği huuryu göndermiş. Oduncu kendi kücük memeli orta zütlü kendi beğendiği huursunu görünce sevinmiş. “işte benim huurm bu!” diye haykırarak karıyı itfaiyeci pozisyonunda sırtına atmış. Orman cini oduncunun dürüstlüğü karşısında memnun kalmış. Oduncuya diğer iki huuryuda hediye etmiş. Aldığı hediyelere çok sevinen oduncu, neşe içerisinde köyünün yolunu tutmuş. Yolda vay dağını taşını gibtiminin köyü odun kesmeye gittik 3 kestaneyle dönüyoz dıbına kodumun yerinden bugun cok şanslıyım dıbına godumun yerinde demiş. Köyde karşılaştığı odunculara başından geçenleri anlatmış. Bunu duyan diğer huur cocukları dururmu hemen gitmişler ormana yarağı sıvazlayıp huur beklemeye baslamıslar. Ormanda zütü kaybetmiş gibi yapıp ağlamaya başlamışlar. Orman cini de hepsine birer güzel huri göndermiş. Oduncular güzel hurileri görünce “işte bizim huurlarımız!” diyerek hurileri sahiplenmişler. Orman cini oduncuların açgözlülüklerine çok kızmış. Oduncuların hurilerine 95 cm lik damarlı yaraklar eklemiş. Bununla da kalmayıp huriler yarakları kaldırmaya başlamış , . başlamış sahiplerinin zütüne yavaş yavaş sokmaya. Oduncular, kaçamayıp zütü vermişler. Bir daha da huur cocuklugu yapmamaya söz vermişler.