Geçtiğimiz günlerde benzer bir durum ile karşılaştım. Asker arkadaşımın babası kalp krizi geçiriyor. Çocuk hala askerde, abisini arıyorum. Durumu izah ediyor. Acılı tabi amk. Geçmiş olsun, Allah şifa versin diyorum kapatıyorum. Daha fazla rahatsız etmemek adına. 2 gün sonra tekrardan aradım. Tabi asker arkadaşıma ulaşamıyordum bir türlü. Babamı kaybettik dedi. Ulan bir insanın babası ölür mü dedim ? Bu kadar basit Babam öldü ! Boğazıma bir yumru oturdu. Bir şey diyemedim. Gözlerim dondu. Ağlamaklı oldum. Allah rahmet eylesin diyerek kapadım telefonu. Ulan sonra arkadaşımı düşündüm. Hemen her gün ararım halini hatrını sorarım. Diyemez ki ? Nasıl olayım, babam ölmüş gibiyim.. içine içine ağlar insan..