Birkaç gün sonra hastaneden çıkış işlemleri tamamlandı, annem ve babamla eve döndük.3 katlı binanın bodrum katında oturuyorduk. Annem ve babam binanın işleriyle uğraşıyorlardı yani bir nevi kapıcılık. Annem beni yatağıma yatırdı ve ardından kapı çaldı.1.70 boylarında esmer bir tip yatağın köşesine oturdu ve bana kardeşim benim çok korkuttun bizi dedi.Üstü kir içinde ve buram buram alkol kokuyordu. Kardeşimden bahsetmemişlerdi her ne kadar alkolik olduğunu düşünsemde kardeşim olduğunu bilmek sevindiriciydi. Ardından annem yemeğimi yatağıma getirdi ve Emrah senin yemeğin içerde sen içeride yiyeceksin dedi. Emrah gidince annem baş ucuma oturdu Buda kardeşin olacak herif dedi, hazır unutmuşken böyle bir kardeşin olduğunu söylemek istemedim dedi ve güldük.O günden beri ilk defa gülmüştüm.Ama kafamda hala bir sürü soru vardı ama iyileşince her şeyi yavaş yavaş anlayacaktım. Hatta beklemediğim şeyleri...