Güzel bir kızdı kumral saçları kahverengi gözleri vardı okulda benim asosyal olduğumu bilmeyen yoktu o yüzden herkes bana mesafeliydi bende bunu istiyordum rehberlik bölümü bana yardım etmeye çalıştı nazikçe geri çevirdim kıza dönelim benim neden bu kadar yalnız olduğumu sordu kısa bir cevap verdim konuşmayı uzatmak istemiyordum kısık bir sesle "bunu seviyorum" dedim oda nedenki dedi cevap vermedim kalkıp kantine inmeye kalkıştım rehberlik hocası gözleriyle beni süzüyordu bana acıyordu bunu biliyordum ama ne kadar eğlenceli birşey asosyal kardeşlerim dışında kimse bilemez bu duyguyu o kadar acınası bir zekası vardıki anlatamam merdivenlerden inerken kız arkamdan geldi nereye gidiyosun diye kızdı ben yine hafif uykulu ve kısık bir sesle "kantine" dedim kız güzelde olsa ona karşı hiçbir duygu hissetmiyordum ama sanki benimle arkadaşlık kurmaya çalışıyordu istemiyordum bunu kısık bir sesle "neden benimle konuşmaya çalışıyorsun dalgamı geçiceksin yoksa" dedim kız afalladı Rez alın asosyal kardeşlerim devam edicem merak etmeyin hala hiçbir insanla arkadaşlığım yok devdıbını okuyunca anlarsınız