şimdilerde trakyada yaşıyorum. akrabaları ziyaret için izmire gitmiştim. gördük görüştük akrabalarla neyse..
özkanlarda bi arkadaşa uğramıştım akşam üstü. bira içermisin dedi, dedim aç bi tane. biraları alıp balkona çıktık. konuşuyoz muhabbet falan karşı apartmanın balkonundaki aile dikkatimi çekti. balkona sofrayı kurmuş öyle bekliyolar. hatta bi ara masanın başındaki adamla gözgöze geldik. hafiften kafasını sallayarak yarasın gençler minvalinde bi hareket yaptı. bende eyvallah abi sende buyur demek için birayla yan tabureyi işaret ettim. tam o sıra ezan okunmaya başladı ve karşı apartmandaki aile yemek yemeye başladı. işte o an jeton düştü benim. lan biz ramazan ayındaydık ya amk.
neyse yine göz göze geldik adamla karşılıklı samimi bir gülümseyişle selamlaşıp muhabbetimize döndük.
işte dedim izmir budur!
hayat gailesi bu şehirden beni uzaklaştırdı ama inşallah bu şehirde yaşlanır ve ölürüm.