Gök mavi, kadın siyah saçlıydı ve kahverengi gözleri
Kırk yıl hatır alıp geri bırakamadı adam hep özledi
Zaman bilinmeyen bir kavramdı kadının yanında
Kadın dudaklarını kitledi adamın adam şairdi oysa
Ne ondan usta biri vardı kullanmakta kelimeleri
Ne ondan usta biri vardı anlatabilmekte kendini
Kadın öyle güzeldi ki adam duraksayı verdi bulamadı doğru kelimeyi
Kilitlendi öylece gözlerine ne ayırabildi kadından
Ne kadın alıkoymak istedi kendini adamdan
Kentin orta yerinde bir parkın en ücre köşesinde
Bir bankta kadın ve adam oturmakta
Adam zorluk çekiyordu konuşmakta
Dilsiz gibiydi ve aklı uçup gitmişti sanki
O an titredi uzunca topladı tüm cesaretini yaklaştı kadına
Kadın karşılık verdi adama
Adam şairdi oysa bulamadı doğru kelimeleri
Adam aşıktı oysa öpüverdi kadını aniden
Kadın kızardı oracıkta
Sarıldı adam kadına ilk kez tanımladı sevgiyi
Öyle güzeldi ki kadın ona içilir
Ona yakılırdı en güzel sigara
Ona yazılır şiir ona çizilirdi en güzel resim
Ona bir tek! Yalnız ona!
Rüzgar dalgalandırdı, kıvırcıktı saçları
Ve kahverengi gözleri adam betimleyemedi bile kadını
Paylaşmak istemedi kimseyle, istemedi öğrenmelerini adını
Adam sevdi kendince, en güzel şarkıyı kadına söyledi
Kadın şiir gibiydi
Adam şairdi oysa bulamadı doğru kelimeleri
Okyanuslar kağıt olsa yazamazdı kadının saç telini dahi
Seviyordu adam kadını, gözleri parlıyordu
Onunla çıktığı yolda sona varmayı umut etmiyordu
Kadın kıvırcık saçlıydı
Kahverengi gözleri
Liman gibiydi, gök kubbeli
Ortasında feneri
Aydınlatı veriyordu adamın içini
Uzunca baktı kadına
Kadın siyah saçlıydı ve kahverengi gözleri
Adam sevdi kadını öyle ki ne şiir son bulabildi adamda
Ne aşkı solabildi ruhunda
Adamın getiremediği gibi sonunu şiirin
Şiir gibi sevdi kadını adam
Sonu gelmedi onunda