öğle vaktine doğru daha çok yazacağım beyler. en az 10 part gelecek. cuma gününe kadar hiçbir şey olmadı. 3 gün sıradan geçti. okula git, okuldan gel falan... seher hiç aramadı ve cevap yazmadı. ben bir yandan söylediklerime pişman olurken, bir yandan gururlanıyordum. cuma okul çıkışı eve vardıktan sonra biraz dinlendim. ardından cuma namazına falan gittim ardıdan eve geri geldim. bilgisayarı açtım ve salona geçtim. game of thrones, sherlock ve the walking dead'i izlerken ne şans ki kulaklık bozuldu. ailem, normalde dizi izlerken ve oyun oynarken çıkan seslerden hep şikayetçi olduklarından, özellikle canım sıkıldığı zaman salona geçtiğim zamanlarda, kulaklık kullanıyordum. fakat ne şans ki kulaklık bozuldu. yeni kulaklık almak için uğur abinin dükkanının yolunu tuttum. dükkana girdiğimde seher ile gözgöze geldim belli ki uğur abi yine yoktu. ben kızgın ve umursamaz bir şekilde "bu kulaklığın aynısından alacaktım da." dedim. seher "aha orada. kalkıp alabilirsin." dedi. ben "ben zaten ayaktayım. ayrıca müşteriye böyle muamele ilk kez görüyorum." dedim. seher "şurda var işte git al. ayrıca o kulaklık gayet kaliteli. nasıl bozduysan artık. onu bozmak için en az 100 gerizekalı gücü lazım." dedi. tam umursamadan kulaklığı alıp çıkıyordum ki, birden dükkana o iki kişinin girmesi ile sinirlerim iyice bozuldu. o geçecek dakikaların hayatımın en nefret dolu anı olacağını anlamıştım.