ilk birkaç dakika sessiz soluksuz sadece televizyona bakarak geçti. birşeyler yapıp sessizliği bozmalıydım ama ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. En baştan itibaren baskın karakter olan Aynur abla bu konuda da beni daha fazla terletmemek için olsa gerek söze girdi. "çok mu sevindin ablanın ev arkadaşının ben olduğumu görünce?". beynimde şimşekler çaktı. evet desem bi türlü hayır desem hiç olmaz. kem küm edebildim ve sonunda "iyi olmuş yaa" diyebildim mal gibi. birkaç gündelik muhabbetten sonra aniden kalktı ve benim saçlarımı yıkamam lazım diyip banyoya gitti hızlıca. bu saatte ne alaka diyecek oldum. rahatsız hissediyorum saçım yağlanmış dedi ve antreyi katederk banyoya giden adım sesleri banyo kapısının kapanma sesiyle son buldu.