Kahvaltımızı yapmaya başladık. Her şey o kadar lezzetliydi ki bu tatların ömrümün sonuna kadar hafızamda yer alacağından emindim. Kahvaltımız bitmiş, çaylarımızı yudumluyorduk. Yaşlı adama bir sigara uzattım, karısına bakıp tedirgin bir şekilde aldı. Yaşlı kadın yavrum 40 senedir bıraktıramadım bu illeti bu adama 2 merdiven çıksa ölecek gibi oluyor tam 4 kere kalp krizi geçirdi hala uslanmadı, dedi. Aman hanım şurda genç dostumla bir keyif yapacağım burnumdan getirme bi kahve yap içelim, dedi yaşlı adam. Sohbetleri kitaplarda okuduğum insanların ki gibiydi. Demek ki gerçekten böyle insanlar varmış diye düşündüm. Bizimki ve yaşlı kadın masayı topladıktan sonra kahveleri hazırlayıp geldiler biz de bu arada 2 nci sigaralarımızı yakmıştık. Kahveden ilk yudumu alırken bayılacak gibi oldum. Hayır hayır tadından değil sadece içimde kan arzusu yükseliyor beynime vuruyordu. En azından kümese gidip tavuk kesmek istiyordum. Kahvelerimizi bitirip kalktık. Kalkarken birdenbire bizde sizi akşam yemeğe bekliyoruz iadeyi ziyaret diyerek gülümsedim. Ama bu cümleyi isteyerek söylememiştim, bilinçli yapılmamış bir hamleydi. Cümle ağzımdan çıktıktan sonra pişman olmuştum, gece kurban bulmak için şehre inmem gerekiyordu fakat yine de sözümden dönmedim. Zor bir gece beni bekliyordu. Bizimki nefret dolu gözlerle bana bakıyor daha doğrusu daha derine içime bakıyor ve tüm nefreti akıtıyor. Kendimden utanmamı sağlıyordu.