Sonra bir cesaret kendime dedim ki koy zütüne uzaksa uzak konuşmadan duramiyorum da zaten. Saldım içimdeki tüm duyguları yüzüne yüzüne sevgili olmustuk. Ben Mugla üniversitesini kazanmistim. O da Erciyes uni. kazandı yine uzaktik ama cok takmiyordum acikcası. Onunla konuşmak terapi gibi geliyordu bana. Sanki bebek gibiydi. Ögrenmk için her seyi soruyor, her seye çok çabuk gülüyor ve agliyordu. Çok temizdi beyler vallahi melek gibiydi. Bu devirde böyle kız kaldı mı diye düşünüyordum hep ve bulmuştum. Çinde yaşasa yinede bırakmazdım artık. Muğlaya gitmeme üzülmüstü. Malum tam gibiş yeri. Muğlaya gitmeden önce günü birlik istanbula geldi ansızın. Hayatımın en güzel gününü yaşamıştım. Ben konuşurken gülerek gözlerime bakıyordu. Sevildiğimi hissediyordum. Kadıköy moda kayalıklarında hiç birşey yapmadan 3-4 saat oturduk beyler kafası omzumda eli elimdeydi. Sırf Muğlada rahat durmamı tembih etmek için gelmişti bu kadar da pgibopat bir tarafı vardı. Korkuyordu ama yinede bana güveniyordu. Bende bu güvene sadık olmaya çalıştım sürekli. Ama neden bilmiyorum o hep gitmemden çok korktu.