Bu gün uyandım. Cebimde bir lira yok. Evde en ufak bir erzak yok , kimse yok , bir tek sigaram kalmış. Üniversite okuyoz burslar ayın sekizine yatıyo yani anlayacağınız beyler ay sonu krizi. Abim annem babam arkadaşlarım kim varsa aradım bir türlü dönmediler herkesin parası tükenmiş anasını satayım. Neyse o sıra gerginliğimi atayım diye orta sınıf bir sazım var onu çalıp türkü söylüyodum. Sonunda onu satmak geldi aklıma. 3.5 yıl önce sevdiğim kızdan ayrılınca saz çalmaya başladım. Yani beni tekrar hayata bağladı. Üzüle üzüle yıkıla yıkıla dükkan dükkan dolaştım alan olmadı. Neyse kız da soruyo bana aşkım yarın kahvaltıya kaçta gidicez falan fistan durumu anlattım ona cebimde para yok falan dedim. Sazı satıyorum dedim. Senin için manevi değeri olan bişeyi nasıl satarsın diye trip attı. Sonra satma satma diye üstüme geldi. Bende üstüme gelme sus falan dedim. Oda sustu geri normal konuşmaya farklı konularda konuşmaya devam ettik. Gülerek de hala konuşuyoruz ve benim hala param yok. Üstüne üstlük anlayış yoksunu bir sevgilim var. Anlayacağınız dostlar demin bi yazı okudum bi kız hakkında çok iyiymiş falanmış fistanmış. Bu yazdığım cevap mahiyetinde olsun .. yani Böyleleri de var ayık olun. Kadınlar ikinci planda kalsın.

Edit: Uzun oldu ama yinede sövün.