ölüm de var

Beyler anasını gibeyim geçen bi başlık ta derdimi anlatmıştım futursuzca trende girmiş ama bugün olan dan sonra zerre gibimde değilmiş onu anladım.

Konu şu ki , 23 yaşında bir panpanız olarak ailesel sorunlar ve birtakım anlaşmazlıklar sonucunda okuduğum yerde bi işe girdim bi abinin sayesinde ,okulu bırakıp çalışmaya başladım. Benim hiç bir zaman babamla aram iyi olmadı hep dağlar kadar mesafe vardı çok isterdim sımsıkı sarılmak ama yapamazdık olmazdı hiç hep de kavga ederdik. Şu güne kadar pek de önemsemezdim. Ama beyler işe girmemi sağlayan abi benden 12 yaş büyük bir insandı, koyu beşiktaşlıydı kendisi bende bursasporluydum o derece yakındık beraber forma gıyer herhafta takımlarımızın maçını izlerdik yerdik, içerdik. Ama beyler bugün o kadar yakın olduğum abinin babası vefat etti. hani diceksiniz dışardansın niye bu kadar takıyosun diye öyle değil beyler yakın birinin babası ölmüş, kendin düşünüyosun herşeye rağmen iyi de kötü de olsa baba babadır, senin atandır.
Saatlerce sanki benim babam ölmüş gibi ağladım, paket paket sigara içtim. Acısı bi nebze bile geçmedi. Babamı aramak istedim yapamadım, koskocaman sarılmak istedim çok uzaktayız. Diyeceğim o ki kıymet bilin, bildirin gösterin.
Saygılar beyler.