Telefonlar toplandı o gün biziş çadırlara yerleştirdiler. Ertesi gün düzen alma filan var çadır daki tertip düzen nasıl olcak onu anlattılar ve daha sonra ki günler eğitim yapmaya başladık.
Zaten üzerimizde pgibolojik baskı var. Yorgunluk var birde sevgilimim özlüyorum konuşamıyorum onunla. Geceleri zor uyuyorum uyuduğumda da rüyamda sevdiğimi görüp uyanıyorum.
Bi gün aşkam üst sınıflar bizim çadırlara geldiler. Ankaralı biri vardı ismini atırlamıyorum. Burda sevgilisi olanlara iyi bakmazlar varsa kimseye söylemeyin. Şeklinde bi muhabbet geçti. Ankösörlüden filan aramayın sakın zaten dinliyorlar.
Zaten şimdiye kadar aramamıştım bi kaç kez arayanları duydum annemleri aramaya gittiğimde sevgilileriyle konuşan vardı. Ama korku işte aramadık. Egğitimle devam ediyo ben gün geçtikçe daha çok özlüyorum. Bi akşam üst sınıflardan biri benim ismimi bağıra bağıra geliyor. Zaten ilk günler hep böyleydi herkes tanıdığını çağırıyo muhabbet sohbet. Ama benim tanıdığım kimse yoktu ki. Neyse ben çıktım karşısına. Kardeşim hoş geldin dedi. ismi çağrı